مقدمه ای بر ذن در ورزشهای رزمی

جایگاه ((ذن)) در هنرهای رزمی به مانند ((روح)) انسان در برابر جسم او می باشد. مهارت داشتن در ذن میتواند انسان را در برابر تمایلات نفسانی واکسینه کرده و از او انسانی متعادل بسازد. متاسفانه امروزه شاهد هستیم که روح ورزشهای رزمی از آن رفته و تنها به جسم خشک و خشن آن تکیه کرده و به آموزش آن می پردازند. کارخانه تولید رزمی کاران امروزه تنها به کمیت تولید توجه داشته و خود را از داشتن کیفیت که همان پرورش روح و روان رزمی کاران است بی نیاز میداند. تصور بفرمایید انسانهایی در جامعه در حال راه رفتن هستند که در دست آنها شمشیر یا چاقوی تیز قرار دارد و کسی هم جرات تعرض و نصیحت به آنها را نداشته و ندارد. ورزشهای رزمی بدون فراگرفتن ذن در حکم همان انسانهای شمشیر بدست و هتاکی است که بدون ترس فقط در فکر اثبات برتری خود بر دیگران میباشند. 

البته در فلسفه اسلامی و نگاهی که اسلام به این مقوله دارد می توان گفت که کلیات این فنون و مهارتها در نزد مسلمانان است. ولی همانطور که ناگفته پیداست اسلام از هر علمی اشاره به برترین کاربرد و والاترین بهره وری از آن را دارد. لذا می بینیم که اسلام توصیه میکند در هنگام خواندن نماز باید متوجه باشیم که در حضور چه کسی ایستاده و با معبود خود چه گفته و چه پاسخ میشنویم. در روایات معتبر داریم که نمازی که بدون حضورقلب خوانده شود ارزشی هم ندارد. مسلما رسیدن به این درجه از ایمان و معرفت ممارست و تمرین احتیاج دارد. این همان پرورش روح است که اسلام به درستی و در جهت صحیح آن سفارش به کسب و بدست آوردن آن کرده است

در هندوستان مرتاضان هندی از همین راه کارهای خارق العاده ای میکنند. و ورزشی هم برای همین منظور و برای بدست آوردن آن ایجاد نموده اند به نام ((یوگا)) که در نهایت برای ایجاد تعادل بین روح و جسم انسان است.

در آمریکا و کشورهای غربی هم علومی همانند مدیتیشن و تلپاتی و انواع و اقسام این علوم و فنون وجود دارد که در کلی مساله همه آنها برای بدست آوردن مهارتهای نهفته در وجود انسان است تا انسان بتواند از استفاده آنها به آرامش برسد.

از همین رو قصد دارم در خصوص شناخت و کاربرد ذن در هنرهای رزمی مطالبی در آینده برای استفاده تمامی دوستان و مربیان عزیز بگذارم باشد که مفید فایده افتد.

التماس دعا